Działka bez księgi wieczystej – co sprawdzić przed zakupem?

Na rynku nieruchomości co jakiś czas pojawiają się działki w bardzo atrakcyjnej cenie. Po bliższym zapoznaniu się z ogłoszeniem o sprzedaży nieruchomości, okazuje się, że nieruchomość nie posiada założonej księgi wieczystej. Co prawda nie ma przeszkód prawnych w nabyciu nieruchomości, która nie posiada założonej księgi wieczystej, jednakże nabywca takiej działki musi liczyć się z wieloma utrudnieniami, a niejednokrotnie z ryzykiem finansowym.

Dlaczego niektóre działki nie mają założonej księgi wieczystej?

Pomimo wieloletniego funkcjonowania ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece oraz zawartych w niej postanowieniach zmierzających do maksymalnego objęcia księgami wieczystymi wszystkich nieruchomości, czy to poprzez nałożenie obowiązku założenia księgi wieczystej i ujawnienie swego prawa w jej treści, czy też poprzez możliwość ujawnienia z urzędu ostrzeżenia, że stan prawny nieruchomości stał się niezgodny z rzeczywistym stanem prawnym bądź poprzez przepisy prawa materialnego, które nakazują z urzędu wprowadzenie zmian w zakresie praw rzeczowych, to w dalszym ciągu istnieją nieruchomości, które nie posiadają założonej księgi wieczystej.

Przyczyn pewnego zapóźnienia w zakładaniu ksiąg wieczystych należy dopatrywać się nie tylko w bardzo burzliwej historii naszego kraju, ale także w braku przepisów nakładających obligatoryjny obowiązek zakładania ksiąg wieczystych.

Właściciele nieruchomości nieposiadających księgi wieczystej zazwyczaj nie mają dokumentów świadczących o tym, że są właścicielami danych nieruchomości bądź posiadają takie dokumenty, ale z różnych przyczyn nie widzą potrzeby założenia dla danej nieruchomości księgi wieczystej.

Do obowiązku założenia księgi wieczystej dochodzi najczęściej w sytuacji, gdy nieruchomość ma być sprzedana bądź po śmierci właściciela nieruchomości, gdy konieczny jest podział majątku.

Do najczęściej spotykanych nieruchomości bez założonej księgi wieczystej należą nieruchomości położone na terenach tzw. ziem odzyskanych, których właścicielami są już seniorzy, a ewentualni spadkobiercy nie są skorzy dążą do uporządkowania spraw własności. Zaraz po II wojnie światowej nieruchomości położone na ziemiach odzyskanych Polski były oddawane w ręce osadników na podstawie Dekretu z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska. Dekret z dnia 6 września 1946 r. posiadający moc ustawy był jednym z pierwszych przepisów prawa regulującym posiadanie nieruchomości na ziemiach odzyskanych i byłego wolnego Miasta Gdańska.

Repatrianci – osadnicy Ziem Odzyskanych na podstawie dekretu z dnia 6 września 1946 r. otrzymywali nieruchomości na prawach własności w drodze orzeczenia właściwej władzy, zwanego aktem nadania ziemi.

W orzeczeniu o wykonaniu aktu nadania wymieniano: akt nadania, osobę nabywcy oraz przedmiot i warunki nabycia gospodarstwa (działki). Orzeczenie o wykonaniu aktu było ostateczne. Władzami właściwymi do orzekania w trybie Dekretu byli starostowie. W owym czasie akt nadania ziemi stanowił dokument, na podstawie którego można było założyć księgę wieczystą.

Akt własności ziemi

Inny dokumentem regulującym posiadanie gruntów rolnych był „Akt własności ziemi”. Dokument ten był wydawany w formie decyzji przez nieistniejący już organ – prezydium rady narodowej na mocy uchylonej ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. 

W myśl ustawy z dnia 26 października 1971 r., nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych i znajdujące się w dniu 4 listopada 1971 r. w samoistnym podsiadaniu rolników stały się z mocy samego prawa własnością tych rolników, jeżeli oni sami lub ich poprzednicy objęli te nieruchomości w posiadanie na podstawie zawartej umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, umowy o dożywocie lub innej umowy o przeniesienie własności, o zniesienie współwłasności albo umowy o dział spadku, mimo że umowy te nie miały formy przewidzianej dla takich umów.

W tamtym czasie rolnik mógł stać się właścicielem gruntów nawet wtedy, gdy nie posiadał żadnej umowy do gruntu, ale posiadał ziemię nieprzerwanie przez okres 5 lat do dnia ustanowienia ustawy, a w przypadku posiadania ziemi w złej wierze rolnik musiał wykazać to posiadanie przez okres 10 lat do dnia ustanowienia ustawy.

Osobom, które spełniały warunki posiadania samoistnego, powiatowe rady narodowe wydawały decyzje administracyjne – akty własności ziemi. W dokumencie tym orzekano o przekazaniu nieruchomości na własność dotychczasowemu posiadaczowi zależnemu.

Ostateczna decyzja stwierdzająca nabycie własności nieruchomości stanowiła podstawę do ujawnienia prawa własności w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów. W ten oto sposób posiadacze samoistni ziemi stawali się jej właścicielami, a ich dzieci czy wnuki następcami prawnymi.

Wielu właścicieli gruntów nabytych w formie czy to aktu nadania (1946) czy aktu własności ziemi, z braku dostatecznej wiedzy nie podjęło starań o założenie księgi wieczystej dla posiadanych nieruchomości.

Nowi właściciele nieruchomości uznali, że skoro w najbliższym czasie nie mają zamiaru sprzedawać ziemi to niepotrzebne im są też dodatkowe dowody związane z posiadaniem nieruchomości, a dziedziczenie, przekazywanie ziemi swoim następcom odbywało się na zasadzie odręcznych testamentów, którym nikt nigdy nie nadał ścieżki prawnej. Dziedziczenie nieruchomości odbywało się z pominięciem sądów i wpisu prawa własności w księdze wieczystej.

Obecnie największe zaniedbania w zakładaniu ksiąg wieczystych obserwuje się na rynku nieruchomości o statusie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Jeszcze do niedawna, można było założyć księgę wieczystą dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Sytuacja znacznie się skomplikowała po uchwale Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2013 r. (sygn. akt. III CZP 104/12), który stwierdził, że „spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, ustanowione w budynku położonym na gruncie, do którego spółdzielni nie przysługuje własność albo użytkowanie wieczyste, stanowi ekspektatywę tego prawa; niedopuszczalne jest założenie księgi wieczystej w celu jej ujawnienia”.

Sądy związane uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2013 r. (sygn. akt. III CZP 104/12) odmawiają wnioskodawcom zakładania ksiąg wieczystych dla takich nieruchomości. Właściciele mieszkań, którym nie udało się założyć księgi wieczystej do czasu uchwały Sądu Najwyższego oczekują, że spółdzielnia mieszkaniowa ureguluje stan prawny nieruchomości, na której posadowiła bloki i uda im się założyć księgę wieczystą dla posiadanego prawa do mieszkania.

Przeczytaj: Mieszkania spółdzielcze na gruntach o nieuregulowanym stanie prawnym

Jakie dokumenty należy sprawdzić przed zakupem działki bez księgi wieczystej?

Nabycie nieruchomości – działki bez posiadanej księgi wieczystej nie jest niemożliwe. Jednakże przed transakcją nabycia takiej działki, kupujący, aby rozwiać wątpliwości, co do praw własności osoby podającej się za właściciela działki oraz ewentualnych obciążeń działki ograniczonymi prawami rzeczowymi i osobistymi, powinien poznać treść dokumentów tworzących ciągłość historyczną, potwierdzających, że wskazana działka stanowi własność sprzedającego.

Do dokumentów potwierdzających prawo własności do nieruchomości – działki, będą należały m.in.:

• akt nadania ziemi;
• akt własności ziemi;
• umowy cywilnoprawne przenoszące własność nieruchomości zawarte w formie aktu notarialnego, takie jak: umowa sprzedaży (kupna) nieruchomości, umowa darowizny nieruchomości, umowa zamiany nieruchomości, umowa ustanowienia (lub przedłużenia) użytkowania wieczystego, umowa działu spadku, umowa o podział majątku wspólnego małżonków, umowa o zniesieniu współwłasności nieruchomości, umowa dożywocia, poświadczenie dziedziczenia;
• postanowienia i wyroki sądu: postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, postanowienie o dziale spadku, postanowienie o podziale majątku wspólnego małżonków, wyrok stwierdzający zasiedzenie nieruchomości, postanowienie o założeniu księgi wieczystej, wyrok znoszący współwłasność nieruchomości, postanowienie o stwierdzeniu nabycia prawa własności nieruchomości;
• informacje zawarte w urzędowych rejestrach nieruchomości,  takie jak: wypis i wyrys z ewidencji gruntów i budynków, zaświadczenie ze zbioru dokumentów, czy decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości.

Właściciel nieruchomości, który posiada w/w dokumenty może w sądzie rejonowym, właściwym dla miejsca prowadzenia ksiąg wieczystych danego regionu, złożyć wniosek o założenie księgi wieczystej jeszcze przed sprzedażą nieruchomości.

Do wniosku o założenie księgi wieczystej należy dołączyć dokument bądź dokumenty świadczące o prawie własności do danej nieruchomości. W przypadku posiadania dokumentu typu akt nadania ziemi czy akt własności ziemi, właściciel nieruchomości powinien postąpić zgodnie z poniższymi wskazówkami.

Właściciel nieruchomości, który dysponuje aktem nadania ziemi może w sądzie rejonowym właściwym dla miejsca położenia nieruchomości złożyć wniosek o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości ujętej w akcie nadania ziemi. Podobnie powinien postąpić właściciel działki, który posiada akt własności ziemi. Może on w sądzie wieczystoksięgowym złożyć wniosek o założenie księgi wieczystej dla danej nieruchomości.

W pierwszym przypadku załącznikiem do wniosku o założenie księgi wieczystej będzie akt nadania ziemi, a w przypadku drugim akt własności ziemi. Oba dokumenty powinny być złożone w sądzie w oryginale.

Założenie księgi wieczystej na podstawie aktu nadania ziemi będzie również podstawą do zmiany danych w ewidencji gruntów i budynków. Pozwalają na to przepisy ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych, ponieważ, pomimo że ustawa z dnia 26 października 1971 r. została uchylona, to wydane na jej podstawie akty nadania ziemi zachowały swoją ważność.

Co prawda w Art. 4 ustawy z dnia 26 marca 1982r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz o uchyleniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych, uchylił ustawę z dnia 26 października 1972 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych, to jednak pozostawił w mocy Art. 5, 6 oraz 8 -11, uchylonej ustawy, a rozpoznawanie spraw z tyt. nabycia własności przekazał sądom.

Posiadacz samoistny albo jego następca prawny będąc w posiadaniu aktu własności ziemi może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie nabycia własności. Zgodnie z ustawą postępowanie w sprawach o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości jest wolne od opłat.

W przypadku, gdy właściciel nieruchomości nie posiada aktu własności ziemi, może dochodzić swoich praw własności do ziemi składając w sądzie rejonowym właściwym dla miejsca położenia nieruchomości wniosek o uwłaszczenie. Przesłanką do takiego postępowania są przepisy ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny raz uchyleniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. z 1982r. Nr.11, poz. 81) 1971 r.

Umowa przedwstępna przy zakupie działki bez księgi wieczystej

W przypadku, gdy zainteresowany nabyciem działki z różnych przyczyn nie może od razu zawrzeć umowy ostatecznej, a bardzo chciałby nabyć tę działkę, może zawrzeć ze sprzedającym umowę przedwstępną.

Umowa przedwstępna to instytucja prawa cywilnego spotykana w obrocie nieruchomościami. Zakres stosowania oraz warunki zawarcia umowy przedwstępnej reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Umowę przedwstępną można zawrzeć w zwykłej formie pisemnej bądź w formie aktu notarialnego.

Zawarcie umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego jest formą lepszą od tej zwykłej, ponieważ uprawnia ona do dochodzenia w sądzie roszczeń w przypadku, gdy nieruchomość zostanie sprzedana innej osobie. Natomiast, gdy umowa zostanie zawarta w zwykłej formie pisemnej z pominięciem notariusza i jedna ze stron uchyla się od zawarcia umowy przedwstępnej, to strona poszkodowana może realizować roszczenie o naprawienie szkody, tj. zapłatę kary umownej czy zadatku.

Zważywszy na ewentualne ryzyko związane z zawarciem umowy przedwstępnej przy jej sporządzaniu należy pamiętać o umieszczeniu w jej treści postanowień określających warunki i cenę nabycia działki, termin przekazania działki oraz wysokość kary umownej w przypadku niedotrzymania warunków umowy.

W szczególności umowa przedwstępna powinna zawierać następujące informacje i postanowienia:

1. Dane osobowe stron transakcji kupna-sprzedaży.
2. Oświadczenie sprzedającego o tym, że jest prawnym właścicielem nieruchomości.
3. Odpis zupełny księgi wieczystej prowadzonej dla danej nieruchomości.
4. Wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem mapy ewidencyjnej danej działki.
5. Opinię z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla danej nieruchomości.
6. Zaświadczenie Wójta gminy o położeniu działki w obszarze objętym rewitalizacją.
7. Zobowiązanie stron do zawarcia umowy sprzedaży działki w formie aktu notarialnego w określonym terminie (należy wskazać przybliżony termin).
8. Podanie ceny sprzedaży działki w zł.
9. Wskazanie notariusza, który sporządzi akt notarialny obejmujący umowę przyrzeczoną.
10. Wskazanie strony, która poniesie koszty zawarcia umowy, podatku od czynności cywilnoprawnych i innych opłat.
11. Zobowiązanie sprzedającego do przekazania działki z określeniem terminu wykonania tej czynności.
12. Oświadczenie kupującego o tym, że obejrzał nabywana działkę i zapoznał się z jej stanem prawnym oraz że nie wnosi w tym zakresie żadnych zastrzeżeń.
13. Informacja o wpłaconym zadatku na poczet ceny działki oraz o tym, że pozostała kwota ceny zostanie uiszczona przez kupującego w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.
14. Informacja o karach umownych. Strony postanawiają, że w przypadku niedotrzymania warunków umowy którejkolwiek ze stron, będzie ona zobowiązana do zapłacenia drugiej stronie kary umownej w wysokości określonej kwoty pieniężnej. Kara umowna powinna zostać zapłacona w terminie 14 dni od dnia, do którego umowa przyrzeczona winna zostać zawarta.

Umowa przedwstępna powinna być sporządzona w dwóch egzemplarzach i podpisana przez strony.

Nabywając działkę bez założonej księgi wieczystej, należy dążyć do jej założenia w trakcie zakupu tej działki. Obecnie notariusz sporządzając akt notarialny w sprawie przeniesienia prawa własności działki bez księgi wieczystej może w treści aktu notarialnego umieścić wniosek o założenie tej księgi, jednakże, aby mógł to uczynić musi być w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikało, że sprzedający jest prawnym właścicielem danej nieruchomości.

Przeczytaj: Wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej – jak uzyskać?

Ryzyko związane z zakupem działki bez księgi wieczystej

Aby móc poznać ryzyko, jakie niesie za sobą nabycie nieruchomości bez założonej księgi wieczystej, należy przede wszystkim poznać podstawowe zasady rządzące księgami wieczystymi.

Do najważniejszych zasad rządzących księgami wieczystymi należą:

• jawność formalna – charakteryzująca się tym, że każdy, kto zna numer księgi wieczystej może tę księgę przeglądać, żądać odpisów księgi wieczystej czy wypisów. Jawność formalna nie ogranicza się jednak tylko do swobodnego dostępu do księgi wieczystej, której skutkiem jest to, że skoro każdy może poznać treść księgi wieczystej, to nie może zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej. Zasada jawności formalnej ksiąg wieczystych ma ogromne znaczenie w przypadku toczącej się sprawy w sądzie i podniesieniu w niej zarzutu nieznajomości określonego wpisu, czy wzmianki ujawnionej w księdze wieczystej. Zarzut o nieznajomości treści księgi wieczystej będzie zawsze oddalony;
• domniemanie zgodności – rozumiane w ten sposób, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym, a prawo wykreślone nie istnieje;
• rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych – polegająca na tym, że w razie niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną nabył własność lub inne prawo rzeczowe (Art. 5 u.o.k.w.i.h).

Tak więc nabycie nieruchomości bez prowadzonej księgi wieczystej obarczone jest zawsze pewnym ryzykiem. Nigdy bowiem nie wiadomo, czy w jakimś momencie nie pojawi się osoba, która udowodni, że to ona jest prawowitym właścicielem danej nieruchomości, bądź okaże się, że np. nieruchomość jest obciążona prawem dożywocia.

Nabywca nieruchomości bez księgi wieczystej jest pozbawiony ochrony prawnej, jaką daje rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych chroni bowiem tego nabywcę, który poprzez czynność prawną – akt notarialny, nabył prawo własności do nieruchomości od osoby wpisanej do księgi wieczystej jako właściciel, chociaż osoba ta nie posiada żadnej legitymacji prawno-materialnej do rozporządzania prawem wpisanym do księgi wieczystej ( Art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (u.o.k.w.i.h)). Dzieje się tak, dlatego, że prawo w interesie publicznym chroni zawsze tego nabywcę, który działa w dobrej wierze opartej na domniemaniu (Art. 3 u.o.k.w.i.h), że prawo jawne wpisane w księdze wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym, a nie na oczekiwaniu, że niewpisany zostanie kiedyś ujawniony, z określonym skutkiem.

W sytuacji braku księgi wieczystej dla danej nieruchomości nie można mówić o jawności formalnej czy materialnej księgi wieczystej, która umożliwia zapoznanie się z treścią księgi wieczystej, poprzez jej przeglądanie czy to w formie papierowej czy w formie elektronicznej, żądanie odpisów księgi wieczystej bądź wyciągów z księgi wieczystej.

Nabywca nieruchomości – działki bez założonej księgi wieczystej musi liczyć się z możliwymi roszczeniami osób trzecich. Roszczenia te niekoniecznie ujawnią się w chwili nabycia nieruchomości, mogą się one pojawić nawet po kilku latach od chwili nabycia nieruchomości. Z czasem może się również okazać, że na nieruchomości ustanowiono ograniczone prawa rzeczowe, takie jak służebność przesyłu czy służebność drogi koniecznej bądź prawo dożywocia, których ujawnienie w księdze wieczystej przewiduje przepis ustawowy.

Ograniczone prawa rzeczowe ujawnia się w dziale III księgi wieczystej „Prawa, roszczenia i ograniczenia”. Jeżeli nieruchomość nie posiada założonej księgi wieczystej, nabywca działki jest pozbawiony możliwości zapoznania się z tymi prawami i niestety, ale w tym zakresie może liczyć tylko na prawdomówność sprzedającego oraz na to, że niezbędne dokumenty o obciążeniu działki znajdą się w zbiorze dokumentów (jeżeli jest prowadzony dla nieruchomości). Nabycie działki bez możliwości zapoznania się z treścią działu III księgi wieczystej jest naprawdę ryzykowne.

Istotnym jest, aby transakcja nabycia nieruchomości bez założonej księgi wieczystej, była udokumentowana aktem notarialnym, w którym jednocześnie byłby złożony wniosek o założenie księgi wieczystej dla nabywanej działki oraz o wpis prawa własności nowego właściciela do księgi wieczystej.

Zatem, zmierzając do nabycia działki należy przede wszystkim zrobić wszystko, aby jeszcze przed transakcją zakupu działki doszło do założenia księgi wieczystej bądź, aby wniosek o założenie księgi wieczystej dla nabywanej nieruchomości był złożony w akcie notarialnym dotyczącym sprzedaży tej działki. Może się również okazać, że po nabyciu nieruchomości bez księgi wieczystej, nabywca tej nieruchomości będzie miał trudności w założeniu księgi wieczystej, co z kolei uniemożliwia zaciągnięcie kredytu hipotecznego, albowiem warunkiem uzyskania kredytu jest zawarcie stosownej umowy i wpis do księgi wieczystej. 

W myśl Art. 747 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (k.p.c.), nieruchomość, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu, może być objęta roszczeniem polegającym na ustanowieniu zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości. W takim przypadku, sprzedaż nieruchomości dokonana wbrew zakazowi zbywania lub obciążania nieruchomości, jest nieważna (Art. 752 3a k.p.c.).

Jak zabezpieczyć zakup nieruchomości bez założonej księgi wieczystej?

Jednym ze sposobów zabezpieczenia się przed nabyciem nieruchomości obciążonej nieznanymi prawami jest sporządzenie umowy przedwstępnej i określenie w niej warunków nabycia nieruchomości.

Dobrym rozwiązaniem zabezpieczającym nabywcę przed kupnem nieruchomości od osoby, co do której nie ma się pewności, że jest właścicielem danej działki, jest takie sformułowanie umowy – aktu notarialnego, które w przypadku stwierdzenia, że zbywający nie jest prawowitym właścicielem nieruchomości, pozwoli na zwrot ceny nabycia nieruchomości wraz z kosztami i karami.

Jednym z coraz bardziej popularnych rozwiązań chroniących interesy kupującego jest wprowadzenie do aktu notarialnego zapisu, w którym zbywający poddaje się dobrowolnej egzekucji (Art. 777. § 1. Kodeks postępowania cywilnego). Wpis tego prawa w akcie notarialnym ułatwia dochodzenie roszczeń w przypadku, gdy nabywca działki podejmie informację, że został oszukany i podający się za właściciela działki wcale nim nie jest. Nabywca działki niezwłocznie po powzięciu informacji, że został oszukany, może wystąpić do sądu o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności i skierować do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji.

Koszt założenia księgi wieczystej

Niezależnie od tego, czy wniosek o założenie księgi wieczystej został umieszczony w akcie notarialnym, czy też wniosek o założenie księgi wieczystej składa w sądzie wieczystoksięgowym właściciel nieruchomości, opłata od wniosku o założenie księgi wieczystej wynosi 100 zł.

Od wniosku o wpis prawa własności, użytkowania wieczystego lub ograniczonego prawa rzeczowego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, pobierana jest opłata stała w wysokości 200 zł (Art. 42.1 ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Wniosek o założenie księgi wieczystej składa się w sądzie wieczystoksięgowym właściwym dla prowadzenia ksiąg wieczystych dla danego okręgu na formularzu KW-ZAL. Wniosek KW-ZAL można pobrać ze strony internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości umieszczonym pod adresem: https://www.gov.pl/web/sprawiedliwosc/formularze. Do wniosku KW-ZAL należy dołączyć dokumenty stwierdzające własność nieruchomości oraz dowód uiszczenia opłaty sądowej.

Przeczytaj również: Zakup mieszkania bez księgi wieczystej – co warto wiedzieć

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych.
2. Dekret z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska.
3. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego.
4. Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Zdjęcie: Pexels.com